Menkendorf
opublikowano: 2025-05-16, ostatnia aktualizacja: 2025-05-26
Na konferencji dotyczącej Śląska, Czech i kultury wielkomorawskiej, która odbyła się w 1995 roku we Wrocławiu, Paweł Rzeźnik w swoim referacie zdefiniował pojęcie ceramicznego naczynia importowanego (Rzeźnik 1997 s. 127):
Jedynie w przypadku czytelnej odmienności pod względem receptury masy garncarskiej, techniki wykonania, ogólnego zarysu i mikroszczegółów formy oraz ornamentyki można dany wyrób uznać za import tj. wytwór obcego środowiska kulturowego.
Spróbuję tutaj przybliżyć ceramikę typu Menkendorf i jak się ma ten typ naczyń do Dziadoszan.
- ceramika Menkendorf (Kobylińska 2004 Ryc. 1)
- ceramika Menkendorf (Kobylińska 2004 Ryc. 2)
Wydzielona po raz pierwszy w Meklemburgii przez E. Schuldta grupa Menkendorf w Polsce również jest nazywana typem Szczecin, rodziną typów D albo Menkendorf-Szczecin (Kobylińska 2004 s. 121). Ziemie Dziadoszan leżą na południowym skraju zasięgu występowania naczyń typu Menkendorf (patrz Kobylińska et al. 2020 Fig. 3).
- Kobylińska et al. 2020 Fig. 3
Podstawowym kryterium przypisania do tej grupy jest dwustożkowy załom brzuśca (ostry lub wyraźny zaokrąglony) oraz określona forma zdobnictwa wykonanego wielodzielnym narzędziem (grzebykiem): krzyżujące się, czasem zygzakowate pasma, proste i skośne krzyże, proste wzory kratkowe, motyw choinki, pionowe żeberka, nakłucia w kształcie krzyża, smugi, odciski koła, zdarzają się symbole solarne (Kobylińska et al. 2020 s. 85-87). Przy opisie motywów zdobniczych często pojawia się sformułowanie wątki krokwiaste (Siemianowska 2017 s. 59).
- Dobrzejowice (Kaczkowski 1971 Ryc. 16:6)
- Dobrzejowice (Kaczkowski 1971 Ryc. 18:10)
- Osetno (Iwanicka-Pinkosz 2005 Ryc. 5:4)
Najszersza wydętość brzuśca znajduje się w górnej części lub w połowie wysokości naczynia. Dna mają płaskie, na którym widuje się odcisk osi koła garncarskiego. Naczynia te są datowane przede wszystkim na IX – X w. (Kobylińska et al. 2020 s. 85-87).
- Sława (Nowakowski 2011 Abb. 11:k)
- Solniki (Chrzan et al. 2019 Ryc. 141:p)
- Przedmoście (Czapla 1997 Ryc. 10)
- Wszemirów (Stoksik et al. 2009 Ryc. 1:5)
Badacze zaliczają do tej grupy jedynie fragmenty pojedynczych naczyń z terenów Dziadoszyców: Dobrzejowice, Gostyń, Osetno, Przedmoście, Solniki, Sława oraz nieodległego, ale leżącego już poza ich domeną, Wszemirowa (Biermann et. al 2014 s. 307), często traktując je jako importy – patrz Obiszów (Siemianowska 2017 s. 59). Poniżej przestawiam wyniki poszukiwań rzeczonych fragmentów naczyń w dostępnej literaturze:
- Dobrzejowice – Kaczkowski 1971 Ryc. 16:6, 18:10
- Gostyń – Kaczkowski 1971 Ryc. 18:2, 1972 Ryc. 11:10
- Obiszów – Siemianowska 2017 Ryc. 4:c-e
- Osetno – Iwanicka-Pinkosz 2005 Ryc. 5:4
- Przedmoście – Czapla 1997 Ryc. 10
- Solniki – Chrzan et al. 2019 Ryc. 141:p
- Sława – Nowakowski 2011 Abb. 11:k
- Wszemirów – Stoksik et al. 2009 Ryc. 1:5
- regionalna odmiana typu Menkendorf (Biermann et al. 2014 Ryc. 17)
- regionalna odmiana typu Menkendorf (Biermann et al. 2014 Ryc. 18)
Zapewne chodzi tylko o “klasyczne” formy o ostrym i dwustożkowym zaokrąglonym załomie brzuśca, bo bardzo podobne naczynia, ale o łagodnym profilu w kształcie litery S występują licznie w części Wielkopolski i północnej części Śląska. Takie bywają nazywane regionalną odmianą typu Menkendorf o zaokrąglonym profilu (Nowakowski 2011 s. 405-406). W Chobieni pomimo znacznej ich ilości, bo około 1/3 wszystkich zdobionych naczyń, żadnego nie zaliczono do klasycznej formy Menkendorf, podobnie jak nie stwierdzono ich w okolicznych Moszowicach i Orsku (Biermann et al. 2016 s. 187). Trzeba zaznaczyć, że w tej grupie znajdują się również naczynia zdobione liniami falistymi wykonanymi niedbale jednozębnym narzędziem, co raczej nie jest charakterystycznym motywem typu Menkendorf (patrz Biermann et al. 2014 Ryc. 17, 18).
- Obiszów (Siemianowska 2017 Ryc. 4:c)
- Obiszów (Siemianowska 2017 Ryc. 4:d)
Część z wymienionych fragmentów naczyń została zaliczona do typu Menkendorf, bazując na motywie zdobniczym, kształcie wylewu, i być może ocenie jakości wykonania, nie dysponując fragmentem brzuśca (patrz zabytki z Dobrzejowic i Solników). Chyba że nie dotarłem do wizerunków właściwych fragmentów. Niemniej wydaje się, że dla wprawnego i doświadczonego oka odróżnienie fragmentu naczynia Menkendorf od innego nawet ozdobionego podobnym motywem jest możliwe. Obserwacje makroskopowe wskazują, że wszystkie naczynia z chobieńskiego grodziska wyprodukowane były prawdopodobnie w najbliższej okolicy, choć bezpośrednich dowodów na to nie ma (Biermann et al. 2014 s. 300).
- Gostyń (Kaczkowski 1971 Ryc. 18:2)
- Gostyń (Kaczkowski 1972 Ryc. 11:10)
Fragment naczynia ukazany na jednym z rysunków (Kaczkowski 1971 Ryc. 18:2) jest podpisany w publikacji jako Solniki – w młodszej pozycji jest już wymieniony pośród gostyńskich zabytków (Kaczkowski 1972 s. 442, Ryc. 11:10) i tak go tutaj podpisałem. Myślę, że porównanie obu rycin nie pozostawiają wątpliwości, że to ten sam zabytek.
- Żukowice(?) (Kaczkowski 1975 Ryc. 17:1)
- Żukowice (Kaczkowski 1975 Ryc. 17:4)
- Żukowice (Parczewski 1989 Tabl. XCV:2)
W jednym z artykułów Mieczysława Kaczkowskiego są też fragmenty naczyń, które przypominają typ Menkendorf. Autor do swojej typologii okołogłogowskich naczyń, oprócz zabytków z czterech żukowickich stanowisk, dorzucił naczynia z Domaniowic, Drogomila, Gostynia, Moszowic i Krzekotowa. Niestety żadnego z nich nie podpisał dokładniej – te tylko jako grupa C typ I (Kaczkowski 1975). Przynajmniej jedno z nich jest na pewno z Żukowic, bo znalazłem je w monografii Parczewskiego (Kaczkowski 1975 Ryc. 17:4; Parczewski 1989 Tabl. XCV:2).
- Czeladź Wielka (Lodowski 1972 Ryc. 73:f)
- Czeladź Wielka (Lodowski 1972 Ryc. 57:2)
- Czeladź Wielka (Lodowski 1972 Ryc. 73:a)
Wśród zabytków z Czeladzi Wielkiej również znalazłem kilka przypominających ten typ naczyń, jedno z wyjątkowo dłuższym wylewem (Lodowski 1972 Ryc. 73:a).
- Tornow C (Hermann 1966 Abb. 27))
- Tornow C (Hermann 1966 Abb. 28)
Podobne zdobnictwo zdarza się również na naczyniach reprezentujących typ Tornow (Kobylińska et al. 2020 s. 86), co możemy zaobserwować na wydzielonej kiedyś formie Tornow C (Herrmann 1966). Tornow C od Menkendorf miałaby odróżniać dwustożkowata forma (Dulinicz 1994, przypis 5), ale takie stwierdzenie wydaje się dyskusyjne. Może autorowi chodziło o to, że w typie Menkendorf często mamy do czynienia z załagodzonym załomem brzuśca. Inni wprost stawiają znak równości pomiędzy Tornow C i Menkendorf (Chrzan 2024 s. 170-171).
- ceramika dalkowsko-obrzańska (Siemianowska 2017 Ryc. 1:b)
- ceramika dalkowsko-obrzańska (Siemianowska 2017 Ryc. 2:f)
- ceramika północnośląska (Paternoga et al. 2017 Ryc. 1:e)
- ceramika północnośląska (Paternoga et al. 2017 Ryc. 1:h)
Nawet w obrębie ceramiki dalkowsko-obrzańskiej oraz najliczniej występującej obok niej w Obiszowie ceramiki tzw. północnośląskiej (kolejno 54% oraz 40% fragmentów diagnostycznych) zdarza się niekiedy zaobserwować podobne zdobnictwo do tego stosowanego w grupie Menkendorf (Siemianowska 2017 Ryc. 1:b, 2:f; Paternoga et al. 2017 Ryc. 1:e,h). Inni badacze włączyli grupę północnośląską do dalkowsko-obrzańskiej rodziny ze względu na identyczną tektonikę i zdobnictwo, najczęściej w postaci motywu jodełki, pomimo braku charakterystycznego żeberka w naczyniach tej pierwszej grupy (Biermann 2016, s. 186). Ceramika grupy Menkendorf jest wyraźnie mniej starannie wykonana od ceramiki dalkowsko-obrzańskiej (Biermann et al. 2016 s. 187).
- Obiszów (Siemianowska 2017 Ryc. 4:e)
- Obiszów
Rekonstrukcji wazy z wyodrębnioną stopką typu Menkendorf z Obiszowa dokonał Lepiglina.
Literatura
Biermann et al. 2014
Biermann Felix Paul, Kieseler Andreas, Nowakowski Dominik ‘Grodzisko plemienne w Chobieni gm. Rudna w świetle badań archeologicznych w 2010 r.’, [w:] ‘Funkcje grodów w państwach wczesnośredniowiecznej Europy Środkowej. Społeczeństwo, gospodarka, ideologia.’, s. 269-334, Głogów 2014;
Biermann et al. 2016
Biermann Felix Paul, Kieseler Andreas, Nowakowski Dominik ‘Köben an der Oder (Chobienia) – Forschungen zum Wandel der Siedlungs- und Herrschaftsverhältnisse im mittelalterlichen Niederschlesien’, [w:] ‘Burg, Herrschaft und Siedlung im mittelalterlichen Niederschlesien: die slawischen Ringwälle von Köben (Chobienia) und Kleinitz (Klenica) im Kontext der Frühgeschichte des mittleren Oderraums’, s. 23-209, Bonn 2016;
Chrzan et al. 2019
Chrzan Krystian, Moździoch Sławomir, Rodak Sylwia ‘Wczesnośredniowieczne grodziska w Polsce. Tom 6. Powiat nowosolski’, Wrocław 2019;
Chrzan 2024
Chrzan Krystian ‘Opracowanie wczesnośredniowiecznej ceramiki naczyniowej ze stanowiska Łozina 17, pow. wrocławski. Wstęp do rozważań nad dziejami osadnictwa w północno-wschodniej i centralnej części obecnego Dolnego Śląska w X i XI w.’ [w:] ‘Przegląd Archeologiczny’, t. 72, s. 153-185, Wrocław 2024;
Czapla 1997
Czapla Krzysztof ‘Osada wczesnośredniowieczna w Nosocicach, stanowisko nr 16, gm. Głogów’, [w:] ‘Dolnośląskie Wiadomości Prahistoryczne’, t. 2, s. 191-215, Głogów 1997;
Dulinicz 1994
Dulinicz Marek ‘Problem datowania grodzisk typu Tornow i grupy Tornow-Klenica’, [w:] ‘Archeologia Polski’, t. XXXIX, z. 1-2, s. 31-50, Warszawa 1994;
Iwanicka-Pinkosz 2005
Barbara Iwanicka-Pinkosz, ‘Sprawozdanie z ratowniczych badań archeologicznych wczesnośredniowiecznej osady w miejscowości Osetno, stan. 18, gm. Góra, byłe woj. leszczyńskie’ [w:] ‘Wielkopolskie Sprawozdania Archeologiczne’, t. 5, s. 85–98, Poznań 2005;
Kaczkowski 1971
Kaczkowski Mieczysław ‘Charakterystyka osadnictwa w rejonie Głogowa od połowy V do połowy XI wieku w świetle źródeł archeologicznych’, [w:] ‘Zielonogórskie Zeszyty Muzealne’, t. 2, s. 5-37, Zielona Góra 1971;
Kaczkowski 1972
Kaczkowski Mieczysław ‘Sprawozdanie powiatowego konserwatora zabytków w Głogowie’, [w:] ‘Zielonogórskie Zeszyty Muzealne’, t. 3, s. 437-468, Zielona Góra 1972;
Kobylińska 2004
Kobylińska Urszula ‘Wczesnośredniowieczne naczynia gliniane typu Menkendorf-Szczecin ze Starosiedla na Ziemi Lubuskiej’ [w:] ‘Hereditatem cognoscere. Studia i szkice dedykowane Profesor Marii Miśkiewicz’, s. 111–123, Warszawa 2004;
Kobylińska et al. 2020
Urszula Kobylińska, Zbigniew Kobyliński, Bogusław Bagiński and Maciej Bojanowski ‘Early Medieval pottery of the Menkendorf-Szczecin type in the light of the laboratory ceramological research’ [w:] ‘Archaeologica Hereditas. Studies in archaeological ceramology’, t. 17, s. 85-269, Warszawa 2004;
Kolenda et. al 2021
Kolenda Justyna, Zamelska-Monczak Kinga, ‘The North or the South? Early medieval ceramics decorated with a zoned ornament – the result of local changes or interregional contacts?’, [w:] ‘Archeologické rozhledy’, LXXIII, s. 423-454, Praga 2021;
Lodowski 1972
Lodowski Jerzy ‘Sądowel we wczesnym średniowieczu’, Wrocław 1972;
Nowakowski 2008
Nowakowski Dominik ‘Wczesnośredniowieczny zespół osadniczy w Sławie (stan. 21), pow. wschowski, w świetle badań arecheologicznych w 2004 roku’, [w:] ‘Fontes Archaeologici Posnanienses’, t. 44, s. 129-141, Poznań 2008;
Nowakowski 2011
Nowakowski Dominik ‘Der mittelalterliche Siedlungskomplex von Sława (Schlawa, Niederschlesien) im Lichte der archäologischer Untersuchungen’, [w:] ‘Der Wandel um 1000. Beiträge zur Ur- und Frühgeschichte Mitteleuropas 60’, s. 397-410, Langenweißbach 2011;
Paternoga et al. 2017
Paternoga Marcin, Rzeźnik Paweł, Siemianowska Sylwia ‘Naczynia Solniki-Lipowiec. Lokalna grupa ceramiki całkowicie obtaczanej w północnej części Śląska.’, [w:] ‘Ceramika i szkło w archeologii i konserwacji’, s. 83-106, Wrocław 2017;
Rzeżnik 1997
Rzeźnik Paweł ‘Elementy południowe w ceramice śląskiej w IX-X wieku’ [w:] ‘Śląsk i Czechy a kultura wielkomorawska’, s. 127-134, Wrocław 1997;
Siemianowska 2017
Siemianowska Sylwia ‘Bliska obcość. Ceramika jako identyfikator kontaktów handlowych i politycznych czy wspólnoty kultur wczesnośredniowiecznych zespołów osadniczych Słowiańszczyzny? Uwagi z perspektywy studiów nad dziesiątowieczną ceramiką z Obiszowa koło Głogowa.’, [w:] ‘Ceramika i szkło w archeologii i konserwacji’, s. 51-82, Wrocław 2017;
Stoksik et. al 2009
Stoksik Henryk, Paternoga Marcin ‘Techno-stylistyczne kategorie ceramiki wczesnośredniowiecznej z północnych rejonów Śląska w świetle analiz fizykochemicznych’ [w:] ‘Szkło i Ceramika’, R. 60, nr 3, Warszawa 2009.